لنزهای داخل چشمی انواع مختلفی دارند. دسته‌ای از آنها در اتاق قدامی چشم یعنی پشت قرنیه و جلوی عنبیه یا قسمت رنگی چشم قرار می‌گیرند و دسته‌ای دیگر در اتاق خلفی چشم بر روی عدسی بیمار و در پشت عنبیه. هر کدام از این لنزها معایب و مزایای خاص خود را دارند و به نظر می‌رسد بهترین طراحی مربوط به لنزهای Artisan باشد که در بیمارستان فوق تخصصی چشم پزشکی نور تهران-ایران ارائه می‌شود.
این لنز توسط دکتر Jan Worst طراحی شده و از جنس PMMA است. این لنز دارای دو بازو است که در محیط عنبیه ثابت می‌شود.
از این لنزها می‌توان برای اصلاح نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم بسیار شدید که قابل اصلاح با روش‌های لیزری نباشند استفاده کرد. تا کنون صدها هزار مورد از این لنز در دنیا برای اصلاح عیوب انکساری مورد استفاده قرار گرفته است. این لنز به صورت دائمی داخل چشم قرار داده می‌شود ولی در هر زمانی می‌توان با عمل جراحی آن را خارج کرد.
* معرفی عمل کاشت لنز
کاشت لنز به صورت یک عمل جراحی کامل و در اتاق عمل صورت می‌گیرد ولی نیاز به بستری شدن بیمار قبل و بعد از عمل جراحی وجود ندارد. چشم پزشک و تیم درمانی بعد از بی‌حسی که معمولاً به صورت بیهوشی عمومی انجام می‌گیرد، با ایجاد برش در کناره قرنیه، لنز داخل چشمی را در اتاق قدامی و در جلوی عنبیه و عدسی اصلی قرار داده و سپس برش ایجاد شده با ظرافت دوخته می‌شود.
بعد از 4 تا 6 هفته بخیه‌ها برداشته می‌شود. بیمار چند روز بعد از عمل ممکن است احساس درد مختصری داشته باشد و دید نهایی بیمار به بعد از کشیده شدن بخیه‌ها موکول می‌شود. لنز آرتیزان دارای انواع تاشونده به نام Artiflex هم می‌باشد که از طریق برش کوچک‌تری داخل چشم گذاشته می‌شود و نیازی به بخیه ندارد.
لنز ICL هم نوع دیگری از لنزهای تاشونده است که بدون بخیه داخل چشم گذاشته می‌شود. اما این لنز در اتاق خلفی و بر روی عدسی بیمار قرار داده می‌شود.
دید بهتر از 20/40 در 97 درصد افراد قابل انتظار است که با استفاده از عینک این میزان به 100 درصد افزایش می‌یابد؛ متوسط دید بعد از عمل نیز 20/30 است. این لنزها برای شماره های 3- تا 23- در دسترس می‌باشد و با توجه به اینکه حداکثر مایوپی قابل اصلاح با لیزیک معمولاً در حد 12 دیوپتر است، مشاهده می‌شود که برای عده‌ای از افراد تنها راه ممکن برای اصلاح مایوپی، استفاده از لنزهای داخل چشمی است و یا بیمارانی که به دلیل نازکی بیش از حد قرنیه انجام اعمال لیزری بر روی قرنیه آنها امکان پذیر نمی باشد از این لنزها می‌توان استفاده کرد.
1. قدرت اصلاح نزدیک بینی تا درجات بالا
2. دقت بالاتر در اصلاح عیب انکساری در شماره‌های بسیار بالا نسبت به روش‌های لیزری
3. قابل برگشت بودن عمل با برداشتن لنز
4. عدم تغییر در کیفیت قرنیه
5. عدم وابستگی به تجهیزات پیچیده حین عمل جراحی
6. بهبود کیفیت دید در مقایسه با عینک
7. قابل استفاده در قرنیه‌های نازک
* عوارض شایع و احتمالی
کاشت لنز هم مانند هر عمل جراحی دیگری با عوارض شایع و احتمالی همراه است. پیشرفت‌های علم چشم پزشکی و مهارت چشم پزشکان بیمارستان چشم‌پزشکی نور تهران-ایران باعث شده از میزان این عوارض تا حد بسیار زیادی کاسته شود. با این حال مواردی برای یادآوری در ادامه ذکر می‌شود:
- آسیب به اندوتلیوم قرنیه و از دست رفتن شفافیت آن: به نظر می‌رسد که این آسیب بیش از سایر اعمال انجام شده بر روی قرنیه نباشد.
- ایجاد گلوکوم یا آب سیاه: با توجه به اینکه افراد نزدیک بین استعداد بیشتری برای پیدایش آب سیاه دارند، باید در انتخاب بیمار دقت شود. در مطالعات فعلی بعد از 3 سال تفاوت خاصی در افراد عمل شده برای ایجاد آب سیاه مشاهده نشده است.
- ایجاد کاتاراکت یا آب مروارید: با وجودی که در طی مطالعات انجام شده و به روز کاتاراکت کمتر از 2-1 % گزارش شده است ولی به سال‌های بیشتری برای اثبات این موضوع نیاز است.
- در مرکز قرار نگرفتن لنز: اگر مرکز لنز با محور بینایی بیمار در یک راستا قرار نگیرد این احتمال به وجود می‌آید که عیب انکساری بیمار کاملاً مرتفع نشود یا آستیگماتیسم ایجاد شود؛ این عارضه در مواردی رخ می‌دهد که اختلاف فاصله بیش از 25/0 تا 50/0 میلی‌متر باشد.
- دوره نقاهت طولانی: در مواردی که نیاز به بخیه دارد بهبودی کامل به سپری شدن چند هفته تا چند ماه نیاز دارد.